Pangoliny

Pangoliny (łac. Manidae), znane również jako łuskowce lub łuskowcowate, występują w Azji oraz Afryce. Ciało ich pokryte jest grubą skórą i żółtymi lub brązowymi łuskami tworzącymi rodzaj pancerza.

W Indiach spotkać możecie pangolina gruboogonowego (łac. Manis crassicaudata), nazywanego również pangolinem indyjskim, którego długość ciała wynosi od 78 do 120 cm, w tym ogona od 33 do 45 cm. Długość języka 25 cm, co i tak nie jest rekordem, bowiem niektóre podgatunki pangolina mają 40-to centymetrowy jęzor :) O tego stwora z małą główką i długim językiem zapytajcie naszą Zosię podczas wspólnych wypraw do Indii. Te funkcjonujące nocą stworzenia w ciągu dnia chowają się w kryjówkach lub pomiędzy skałami. Są bezpieczne dla ludzi, żywią się termitami i mrówkami.

A co się stanie, gdy pojedziecie z Zosią do Chin? Tam też zapytajcie ją o pangoliny, ale tym razem pięciopalczaste (łac. Manis pentadactyla), czyli łuskowca chińskiego, trochę mniejszego od indyjskiego brata, bo jego długość to 54 ,5 – 79,5 cm, a masa od 2,3 do 7 kg. Ale to właśnie język tego malucha może mieć nawet 40 cm długości. Poza południowymi Chinami spotkać można go również w Wietnamie, Nepalu, a także w północno-wschodnich Indiach i na wyspach Hajnan i Tajwan.

W tropikalnych lasach i na sawannie zachodniej Afryki i Ugandy można spotkać pangolina olbrzymiego (łac. Manis gigantea).

Ciekawostką jest, że pangoliny bronić mogą się jedynie przy pomocy pazurów, natomiast nie mają zębów (zalążki zębów zauważono jedynie u embrionów). Przegryzają sobie, a właściwie mielą pokarm przy pomocy gromadzonych w żołądku kamyków. Nie jesteśmy więc jedynym gatunkiem, który rozumie jak ważne są odpowiednie mięśnie brzucha.

Młode łuskowce podróżują na grzbiecie mamy. Potem naziemne pangoliny kopią sobie norki. Te wygodniejsze, nadrzewne, by lepiej utrzymać się na drzewach mają silniejsze i bardziej chwytne ogony.

Jak odróżnić pangoliny azjatyckie od afrykańskich? Otóż te pierwsze mają małżowiny uszne oraz u nasady łusek wyrastają im włoski.

Podczas szczytu w Waszyngtonie 182 państwa podpisały się pod konwencją chroniącą pangoliny. Podczas szczytu w Johanesburgu podgatunki pangolinów żyjących na terenie Indii, Filipin, Chin oraz na Archipelagu Sundajskim zostały wpisane na listę gatunków zagrożonych wymarciem. Oznacza to m..in. całkowity zakaz handlu tymi zwierzętami w krajach przestrzegających konwencji CITES. Organizacje roniące praw zwierząt donoszą, że wartość rynku handlu łuskowcami wynosi 20 mld USD. Łuskowce zabijane są dla swego mięsa, łusek, a także przemycane do krajów rozwiniętych jako zwierzęta domowe.